Personal update!

Precies een week terug alweer lag ik op de operatietafel. Voor mij was dinsdag 14 oktober een super spannende dag. Ik heb het niet zo op ziekenhuizen, wie wel eigenlijk? Mijn angststoornis, waar ik al vaak over heb geschreven, is ontstaan in het ziekenhuis dus voor mij heeft deze plek een extra negatieve lading. Afgelopen week was één en al exposure, maar ik heb het overleefd en dat is uiteraard het belangrijkste…

Mocht je mij niet op Instagram of Twitter volgen dan weet je misschien helemaal niet wat er aan de hand was, daarom zou ik het eventjes kort toe lichten. Begin augustus dit jaar is er per toeval een groot gezwel (7 bij 8 bij 4,5 cm) bij mijn rechtereierstok gevonden. Vele onderzoeken volgden omdat het niet meteen duidelijk was om wat voor gezwel het ging. Het was een super spannende tijd waarin ik, maar ook mensen om mij heen, veel zorgen hebben gehad. Ten eerste de vraag; is het misschien kwaadaardig maar ook de vraag; kan mijn eierstok(ken) behouden blijven? Na ongeveer ruim een maand kregen we eindelijk goed bericht, op de MRI was te zien dat het hoogstwaarschijnlijk 99% zeker ging om een goedaardig gezwel. Ondanks dat het goedaardig was moest het gezwel er wel uit. Dit vanwege de grootte maar ook de kans dat de eierstok om haar as gaat draaien met alle gevolgen van dien.

Vorige week dinsdag was het zover en wat was ik nerveus! Ik was super bang dat het niet goed zou gaan of erger, dat ik niet meer wakker zou worden. Gezien ik dit bericht nu aan het typen ben, kunnen jullie concluderen dat mijn angsten gelukkig niet zijn uitgekomen. De operatie is heel goed verlopen, helemaal volgens het boekje. Ze hebben het gezwel via een bikinisnede (vergelijkbaar met een keizersnede) compleet kunnen verwijderen en mijn eierstok is behouden gebleven. Beter kon niet!

Na twee nachten in het ziekenhuis te hebben doorgebracht mocht ik op donderdagavond weer naar huis. Door mijn angsten was ik in het ziekenhuis erg gestrest en dat zal het herstel alleen maar in de weg hebben gezeten en daarom mocht ik lekker naar huis. Uiteraard ging het ook gewoon erg goed met me. En gelukkig nog steeds, het gaat super goed met me. Ik voel mij nog een beetje slapjes en heb redelijk wat pijn, vooral bij niezen en lachen (AUW!) en het herstel duurt gemiddeld zo’n zes weken. Achteraf is het mij allemaal heel erg meegevallen en had ik verwacht dat ik minstens twee weken laveloos op bed zou liggen, niets is minder waar. Ik voel mij afgezien van de pijntjes en slap gevoel hartstikke fit. En ook op de operatie en het verblijf in het ziekenhuis kijk ik positief op terug. Ik ben heel goed begeleid en ze hebben mijn angstklachten super serieus genomen, het personeel had het gewoon niet beter kunnen doen en daar ben ik heel dankbaar voor.

Gelukkig is het nu allemaal achter de rug en kan ik mij gaan richten op mijn herstel en hopelijk ben ik snel weer helemaal de oude, stilzitten is namelijk helemaal niets voor mij. Ook wil ik jullie nog even bedanken voor alle sterkte en beterschap wensen, super lief!