Hiep hiep hoera Emre 1 jaar!
Gisteren vierde we Emre’s verjaardag en is hij 1 jaar geworden. Precies een jaar geleden na een bevalling van maar liefst 24 uur (van eerste wee tot aan de geboorte) hield ik mijn kleine baby voor de eerste keer vast. Ik was totaal overrompeld en ik was er compleet stil van. Het was het moment waar je 9 maanden lang na uitkijkt en dan ineens heb je je kindje vast en ben je moeder voor de rest van je leven.
De eerste paar dagen vond ik best heftig. Ik zat direct op een grote blauwe wolk en het liefst staarde ik de hele dag verliefd naar mijn kleine mannetje maar ik vond het ook pittig. Zo heb ik de eerste drie dagen niet kunnen slapen en amper kunnen eten, ik leefde letterlijk op adrenaline. Ook wou ik heel graag borstvoeding geven, maar dit ging absoluut niet vanzelf. Na een aantal dagen kreeg ik enorme stuwing en lag ik als een soort van Pamela Anderson in bed en dit maakte het borstvoeding geven er niet makkelijker op. Maar met behulp van de kraamverzorgende en mijn man (en mijn eigen doorzettingsvermogen) is het gelukt en heb ik exact een half jaar borstvoeding gegeven en hier ben ik heel blij om. Maar wat het ook pittig maakte, en dat is waarschijnlijk voor iedere nieuwbakken ouder herkenbaar, je weet eigenlijk niet zo goed wat je doet en je doet de dingen op een manier waarvan jij denkt dat het goed is. In het begin was ik ook behoorlijk onzeker en vond ik het erg spannend om bijvoorbeeld Emre te verschonen of om te kleden, hij was ook zó klein en kwetsbaar! Gelukkig is het natuurlijk allemaal goed gekomen en hebben we nu een zoontje van alweer 1(!) jaar. Het eerste jaar is gewoon al voorbij en hoe cliché het ook klinkt, wat is de tijd ontzettend snel voorbij gegaan…
Als ik terug kijk op dit mooie jaar en denk aan hoe Emre is veranderd in het afgelopen jaar, kan ik het bijna niet geloven. Van een heel klein kwetsbaar babytje die eigenlijk weinig kan en compleet afhankelijk is naar een echte dreumes. Een kindje met een eigen karaktertje en die elke week (of iedere dag) weer iets nieuws kan. De beginperiode vond ik erg leuk, ik hou van ‘zorgen’ en dat doe je met een pasgeboren baby volop. Na 3 maanden vond ik het wel zonde dat dat pasgeboren baby er alweer ‘af’ was en vond ik het veel te snel gaan. Op een gegeven moment wendde ik hieraan en vond ik het juist heerlijk dat hij meer kon en dat ik meer interactie met hem kreeg. Want hoe leuk is het als je baby naar je lacht? Of helemaal in een deuk ligt omdat Puck aan het spelen is?
Eén ding is voor mij na een jaar zeker, moeder zijn vind IK het allermooiste op de wereld. Ik zou het absoluut niet willen missen! De liefde die ik voel voor Emre is zo bijzonder en zo lastig te omschrijven. Het is een liefde die ik door mijn hele lichaam voel, elke vezeltje van mijn lichaam wordt overspoeld met houden van voor hem. Hij maakt mij iedere dag aan het lachen en hij zorgt ervoor dat ik mij iedere dag gelukkig en dankbaar voel, ook op de wat mindere dagen…
