Baby nr. 2 on the way!

Wie mij volgt via Instagram heeft dit nieuwtje ongetwijfeld meegekregen, ik ben namelijk zwanger van ons tweede kindje. Begin april deed ik een zwangerschapstest en deze was overduidelijk positief. Emre krijgt er een broertje of zusje bij, spannend maar vooral natuurlijk erg leuk! De eerste trimester zit er alweer bijna op. Aan de ene kant is deze periode heel langzaam voorbij gegaan, aan de andere kant kan ik ook weer niet geloven dat de eerste twaalf weken bijna voorbij zijn. Zo’n eerste periode is ook gewoon heel spannend en hierdoor lijken de weken voorbij te kruipen. Je voelt je namelijk op en top zwanger maar je ziet aan de buitenkant niets en je moet wachten tot de termijnecho. Deze echo hadden wij 1,5 week geleden en het kindje zag er gelukkig goed uit en we zagen een mooi hartje kloppen. In dit artikel wil ik jullie even kort “bijkletsen” over mijn eerste trimester…

Voordat ik de positieve test in handen had, had ik al het vermoeden zwanger te zijn. Ik voelde mij eigenlijk hetzelfde als bij Emre, namelijk wat gekke pijntjes hier en daar, opvliegers en continu een enorm hongergevoel. Van mijzelf ben ik niet echt een grote eter maar de eerste paar weken heb ik veel en vaak gegeten. Toen ik op de test twee streepjes zag, was het voor mij direct duidelijk. Nou ja, duidelijk? Ik heb daarna nog een stuk of 5 testen gedaan voordat ik echt overtuigd was maar volgens mij doen meer vrouwen dit, toch?

Qua kwaaltjes heb ik wel de wat typische zwangerschapsverschijnselen, zoals; vermoeidheid(!), duizeligheid, snel buiten adem, bandenpijn, obstipatie en heel af en toe wat misselijk. Was ik trouwens bij Emre tot ongeveer 16 weken elke dag kotsmisselijk en zag ik bijna iedere dag de binnenkant van de wc pot, bij deze zwangerschap ben ik af en toe heel even misselijk maar ik heb gelukkig nog geen één keer moeten overgeven. Dat is wel heel erg fijn! Op zich verloopt deze zwangerschap wel wat soepeler qua klachten, alsof mijn lichaam er al wat aan gewend aan is. Daarnaast vind ik het idee van een klein mensje in mijn buik ook wat minder spannend, dan bij mijn eerste zwangerschap. Wat ik helaas wel merk is dat mijn angstklachten zijn toegenomen. Dit heeft ongetwijfeld te maken met hormonen (ik kan erg slecht tegen hormonen) en het feit dat ik meer lichamelijke sensaties heb zoals bijvoorbeeld snel buiten adem zijn en duizeligheid. Toch herinner ik mijzelf er steeds aan dat ik eerder een gezond kindje op de wereld heb gebracht en dat mijn lichaam dit schijnbaar prima aankan.

Tot nu toe is de eerste trimester mij dus best meegevallen, al hoop ik wel dat ik binnenkort mijn energie weer wat terug krijg. Dat zou erg fijn zijn! De afgelopen tijd was het ook wat stiller op mijn blog maar ik ben zeker van plan om de komende tijd weer wat vaker te updaten, ik heb in ieder geval genoeg ideeën en inspiratie. Mochten jullie zelf nog verzoekjes hebben, laat mij dit dan ook eventjes hieronder weten…