Meet Milas + mijn bevalling

Het is heel gek om nu al een update hierover te schrijven, gezien morgen pas mijn uitgerekende datum zou zijn. Omdat Emre met 40 + 2 dagen is geboren ging ik er min of meer vanuit dat ik ook dit keer rond dezelfde datum zou gaan bevallen, maar hier dacht Milas net wat anders over. Op dinsdag 12 december werd ik om 10 voor 7 in de ochtend wakker en voelde ik wat lichte krampjes in mijn onderbuik die mij deed vermoeden dat de bevalling was begonnen…

Ik pakte direct mijn telefoon zodat ik de krampjes kon gaan timen en zag dat er zo’n 7 tot 8 minuten tussen zat. Er zat dus al wat regelmaat in maar het waren hele lichte krampen waardoor ik dacht dat het misschien na een tijdje weer zou afzakken. De laatste paar dagen rommelde het wel vaker maar toch diep van binnen wist ik dat het was begonnen. Ik dacht nog, ik heb eigenlijk helemaal geen zin om vandaag te bevallen haha. Ruim een uur later nam ik contact op met mijn verloskundige om haar te laten weten dat het rommelde en dat het wel eens zo ver kon zijn. Ook liet ik het mijn ouders weten zodat zij onze kant op konden komen om zich over Emre te bekommeren. Later op de ochtend kwam mijn verloskundige even langs om te kijken hoe het ging en we hoopte beide dat het door zou gaan zetten. In de middag zakten de weeen wat af en zakte ook de moed mij een beetje in de schoenen omdat ik toch min of meer ingesteld was dat de bevalling was begonnen. Maar rond een uur of twee merkte ik dat de weeen wat sneller kwamen en dat ze meer pijn begonnen te doen. Rond een uurtje of vier kwam mijn verloskundige weer langs en zij concludeerde dat ik 3 cm ontsluiting had, yes er gebeurde dus echt wat! We kozen ervoor om nog even lekker thuis te blijven maar al gauw merkte ik dat de weeen toch wel wat heftiger werden en dat ik mij echt moest gaan concentreren op een wee. Mijn man belde met de verloskundige en we spraken om 18.00 uur af in het ziekenhuis. Rond 17 uur werden de weeen echt heftig, ze werden wat langer en kwamen sneller achter elkaar. Ik had dus ook best moeite om in de auto te stappen gezien ik steeds een wee op moest vangen tussendoor en eigenlijk kan ik dat liggend het beste. Gelukkig wonen we erg dichtbij het ziekenhuis en waren we in 5 minuten op plek van bestemming maar mijn weeen gingen gewoon in volle vaart door en ook in het ziekenhuis op weg naar de verloskamers moest ik de ene naar de andere wee wegpuffen.

Opgelucht ging ik rond kwart over zes in de avond in het ziekenhuisbed liggen maar ik merkte dat mijn weeen erg intens werden en dat ik eigenlijk al wat druk voelde. Maar in mijn hoofd kon dit nog helemaal niet, want ik was eigenlijk nog maar net bezig en twee uur geleden had ik nog “maar” 3 cm ontsluiting. Dus ik negeerde het drukgevoel en probeerde het maar op te vangen en tegen te houden. Op een gegeven moment werd de druk echt heel groot en had ik het gevoel dat ik mee moest persen en ik voelde dat mijn vliezen op knappen stonden. Van de verloskundige mocht ik mee gaan persen, wat ik eerst niet helemaal kon geloven maar toen ze zei dat ze het hoofdje al zag wist ik dat het nu niet lang meer kon duren. En dat duurde het ook niet, na slechts 7 minuten persen kwam daar onze kleine Milas op de wereld. Ik was nog een beetje ondersteboven van de snelheid van de hele bevalling maar ik was ook direct erg blij en opgelucht dat ik wederom zo’n mooie bevalling achter de rug had en dat ik weer een gezond kindje heb mogen krijgen…

Om 19.14 uur is Milas geboren met een geboortegewicht van 3135 gram. Met zowel Milas en mij ging het direct heel goed en rond 22 uur verlieten we weer het ziekenhuis en om 22.15 uur lag ik weer heerlijk in mijn eigen bed met mijn knappe mannetje in mijn armen. Ik kijk terug op een prachtige maar snelle bevalling en ik zou het zo weer overdoen. Milas is nu bijna een weekje oud en doet het fantastisch. Ook ik voel mij iedere dag wat beter en sterker, we moeten alleen een beetje wennen aan het slaaptekort en zijn wel heel erg moe. Maar alles is een fase en we zijn vooral heel erg aan het genieten met z’n viertjes. Ik had mij echt geen mooiere bevalling en kraamtijd kunnen wensen…